πρωι μολις ξημερωνει
ενα μπωλ τσαι , το ι τσινγκ, το εκκρεμες, τα λογια που δεν ειπες
και τα βλεμματα να χανονται σε διαθλασεις φωτος σε ονειρα ενοχης και στα σημαδια που αφοριζουν το νοημα
οταν φυγω οι σκιες θα πεφτουν αργα στο βουνο και η θαλασσα θα γινεται μαυρη
οι βραχοι θα ραγιζουν και τα ονειρα θα πλεουν στο συγκεκριμενο
τα πουλια θα πετανε ψηλα κι εσυ θα χορευεις χορο μυστηριο χωρις ν ακουμπας τη γη
κρατωντας το μυτο της Αριαδνης ξεχνοντας που γεννηθηκες και γνωριζοντας που θα πεθανεις…
οταν φυγω δεν θα εχω που να παω , θα παψω να μιλαω, θα διαβαζω τ αστρα θα ξεχναω τις αγγαλιες…
οταν φυγω θα φυγω απο μενα…
Thank Gaia 