μνημη

Δωσε μου αστρο τη νυχτα,

σταγονες δροσιας το πρωι,

λουλουδια το μεσημερι…

ασε με να ξερω πως αυτα που εχω δεν ειναι δικα μου,

ασ απολαμβανω το κενο!

οπως το παραδοξο ειναι η εικονα σου

και το απειρο καταφυγιο για τις μπορες του νου μου…

κυμματα θαυματων στο στυφο τσαι

-να αφεθω θελω στην αγγαλια σου,

στην παλιρροια της εκτης αισθησης, στα ορια του απροσιτου…

πως να το πω ?

το τιποτα ειναι ολα…