by atma anna christ
***
Αν είχα μνήμη τον θάνατο θα γνώριζα σε άλλους τόπους την Ανατολή να βλέπω
Μήπως το μεταξι ήταν μαύρο όταν το άγγιξα έκαιγε στο πέρασμα του λιβα
κι η έρημος να καίγεται στα άσπρα σου όνειρα
Μήπως η γραφή είναι άραγε η θλίψη που δεν έγινε δάκρυα
και η βροχή που πέρασε πανω απο την έρημο να σου θυμίζει ?
In between the cracks of yesterday memory spring and narcissus blooming
she prays into the unknown apparition of longing on old mirror again
