Κάτω απο την ανθισμένη νερατζια κοιμάται ένα γατακι
Η ζωή στ αλήθεια ήταν χτες η αυριο?
Τα δάκρυα τα θυμάμαι η έρχονται ?
Η νύχτα έρχεται η φεύγει?
Τα μάτια σου λάμπανε η θα σβήσουν?
Είμαι εδώ ότι νοσταλγώ με σκοτώνει ότι περιμένω με καθηλωνει
Ετσι αφήνομαι στις ώρες και οι ώρες με πλαθουνε στο δικό τους κοσμο
Αυτή είναι η γνώση τώρα και η ανάγνωση αυριο
