Αν οιξη


Κάτω απο την ανθισμένη νερατζια κοιμάται ένα γατακι

Η ζωή στ αλήθεια ήταν χτες η αυριο?

Τα δάκρυα τα θυμάμαι η έρχονται ?

Η νύχτα έρχεται η φεύγει?

Τα μάτια σου λάμπανε η θα σβήσουν?

Είμαι εδώ ότι νοσταλγώ με σκοτώνει ότι περιμένω με καθηλωνει

Ετσι αφήνομαι στις ώρες και οι ώρες με πλαθουνε στο δικό τους κοσμο

Αυτή είναι η γνώση τώρα και η ανάγνωση αυριο

Advertisement

Leave a Reply

Please log in using one of these methods to post your comment:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.