Δεν θελω να μιλησω
μεχρι το καραβι της αμφιβολιας να αρμενησει
μεχρι τα ονειρα να γινουν αληθεια
μεχρι τα ματια να γινουν πελαγη φωτος
και οι ηλιοι μικρα αστρα
δεν θελω να μιλησω
μεχρι οι φωνες της ενοχης να εξαντληθουν
τα συμπαντα να πλεουν αφηρημενα
και τα κυμματα του ερωτα να διαλυοντα στον ωκεανο της ελευθεριας
δεν θελω να μιλησω
μηπως η λεξη ειναι εκρηξη του συγκεκριμενου
αποστροφη του ανειπωτου
προσγειωση της ευγνωμοσυνης…
Thank Gaia 